วันศุกร์ที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

เปิดเรียนกันแล้ว

มิลค์บอกว่ารูปคอปเปอร์น่ารักว่ะ ตอนนี้เปิดเรียนกันได้ 1 อาทิตย์แล้ว
วันแรกไปมึน ๆ เขียนหนังสือไม่ค่อยถูก มือไม้แข็งไปหมด เขียนผิดเต็ม
ครูก็อัดการบ้านซะ มิลค์ไม่ต้องซื้อเสื้อผ้าเพิ่ม แต่พี่วิวชุดพละขาลอย
เริ่มสูงบ้างแล้ว วุ่น ดี
ตอนนี้มันเล่นรูบิกแข่งกันอยู่ยังไม่ยอมหลับยอมนอน พี่วิวชนะ 2
มิลค์ชนะ 1 (พอชนะบอกว่านี่ขนาดฝืดนะ)
เอาทุกเม็ดเลย พี่วิวเลยบอกว่าเอามาแลกกันมา สุดท้ายพี่วิวชนะ
เลยพูดมั่งว่า ขนาดฝืดนะเนี่ย โดนย้อนรอยซะเลย... พอพี่วิวชนะอีก
มิลค์บอกว่าเล่นทำก่อนนี่หว่า สุดท้ายพี่วิวอะยอมแพ้ก็ได้มิลค์จะได้สบายใจ
แพ้ทุกครั้งเลยก็ได้ พี่วิวพูดซ้ำว่ามันเอาทุกรูปแบบ ยิ่งถ้าเล่นปิดแอบเนี่ย
ไม่มีใครชนะมัน โป้งได้ทุกรอบอย่างรวดเร็ว (มีคนรู้ทันอมยิ้มใหญ่เลย)

วันพฤหัสบดีที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

โฉมหน้า "คอปเปอร์" รูปหล่อ














































โทรหาน้าปุ๋ม




วันก่อนหลังเลิกประชุมเดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน หยิบโทรศัพท์มาดูว่ามีใครโทรมาบ้าง
เห็น missed call (เบอร์ที่ไม่ได้รับสาย) เป็นเบอร์พ่อมิลค์ 3 ครั้ง เบอร์แม่อีก 2 ครั้ง

ก็ตกใจก็รีบโทรหาแม่ก่อน แม่มิลค์บอกว่า”มิลค์โทรมาขอเบอร์ปุ๋ม ถามว่าทำไมก็ไม่บอก พูดแต่ว่า เออน่ะ” อี๊เพนก็เลยโทรหามิลค์ที่เบอร์พ่อมิลค์
พอโทรไป มิลค์ก็เล่าว่า “อี๊เพน ไอ้รูบิกน่ะ คอปเปอร์กัดกระจายไปแล้ว" พูดจบก็ถามเบอร์น้าปุ๋ม อี๊เพนถามว่าเอาไปทำไม มิลค์บอกว่า "ก็จะบอกไอ้เรื่องรูบิกนี่แหละ”

หลังจากวางสานอี๊เพนก็โทรหาแม่แจ้งข่าวว่า

อี๊เพน : นิ มิลค์อยากได้เบอร์ปุ๋มเพราะอยากบอกเรื่องรูบิก
แม่นิ : อ้าว ตะกี๊ก็ถามเบอร์ปุ๋มไปแล้วนี่นา
อี๊เพน : สงสัยลืมมั้ง ... (วางสายไป)

ตอนเย็น แม่มิลค์กลับบ้านก็ถามลูกสาวว่า
แม่ : มิลค์ โทรหาอี๊เพนทำไม
มิลค์ : ป่าวอี๊เพนเขาโทรกลับมา มิลค์ก็เลยถามเบอร์น้าปุ๋มจากอี๊เพน
แม่: แล้วทำไมไม่โทรหาแม่ ถามแม่
มิลค์ : เดี๋ยวแม่ก็ว่ามิลค์ว่า โทรมาทำไม 2 รอบ 3 รอบ
แม่ : แล้วจะโทรหาน้าปุ๋มเรื่องอะไร เรื่องรูบิกบอกแม่ก็ได้
มิลค์ : ก็จะบอกเขาว่ารูบิกที่น้าปุ๋มให้มาน่ะ คอปเปอร์มันกัดไปแล้ว
อืมเรื่องเป็นงี้นี่เอง...ฟังแล้วไม่รู้เลยเนอะว่าอยากได้อันใหม่ ...(ฮา)

ไม่เสียเวลา




ในตอนนี้ รูบิก กำลังบูมในหมู่เด็ก ๆ (บูม แปลว่า เป็นที่นิยม ดัง) ไม่เว้นแม้กระทั่งอี๊เพน
มิลค์เองเล่นเก่งไม่เบา ชนะอี๊เพนแทบทุกครั้งเลย อ้อ! ต้องออกตัวก่อนนะว่าเราเล่นกันหน้าเดียว (เล่นทีละสี) เพราะไม่สามารถเล่นได้ 6 สี
วันก่อนไปบ้านมิลค์ คุณเธอกำลังเล่นกระโดดยางกับหมู่ผองเพื่อนในหมู่บ้าน ขณะที่เธอต้องกลายเป็นฝ่ายถือยาง ให้เพื่อนอีกทีมกระโดดบ้าง
คุณหนูมิลค์เธอก็ร้องบอกให้อี๊หยิบรูบิกให้หน่อย
เอากับเธอสิ ไม่ยอมให้เวลาผ่านไปปล่าว ๆ เอาขาเกี่ยวยางไว้


ส่วนมือก็ บิด ๆๆๆ รูบิก เอากะเธอสิ

ไปแน่บเลยนะ

มิลค์กับพี่วิว ขมีขมันกับการเล่นรูบิกอย่างมากในรถอี๊เพน หันมาถามบ่อย ๆ ว่า “อี๊เพน..สีไรต่อ” อี๊เพนกับแม่ก็วนตั้งโจทย์อยู่นั่นแหละ “เหลือง ขาว น้ำเงิน ส้ม แดง เขียว” จนอี๊เพนคิดในใจว่าหากหลาน ๆ ขยันเรียนเหมือนขยันเล่น แม่คงไม่ต้องเหนื่อยเคี่ยวเข็ญ (อะ…ล้อเล่น) เดี๋ยวงานเข้าอีก
มิลค์มีสูตรของตัวเองในการเล่นรูบิก ด้วยการบิดหาตำแหน่ง หมุนกลับ หมุนแกนมารับและหมุนสีเป้าหมายมาก็จะเป็นสีเดียวแถวเดียวกัน
ส่วนพี่วิวมีสูตรทำให้สีเป้าหมายมีเครื่องหมายบวก หรือกากบาท จากนั้นจึงค่อยหมุนสีเป้าหมายให้ครบทุกช่อง(9ช่อง)
แต่เมื่อพี่วิวติดบางจุด จึงปีนข้ามเบาะมาถามน้องรักว่า “มิลค์ มิลค์แก้อันนี้ให้พี่วิวหน่อย”

มิลค์ก็บิด ๆ ๆ “ได้แล้ว”
พี่วิว : ช้า ๆ สิพี่วิวดูไม่ทัน
มิลค์ก็เลย บิด ๆ ๆ ให้ดูอีก (แบบช้า ๆ)
พี่วิว : อ๋อ!!! รู้แระ ว่าแล้วก็ปีนกลับไปนั่งที่เดิม
จากนั้นพี่วิวก็ชนะมิลค์ตลอด ติดต่อกันประมาณ 5 ครั้ง (ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านั้นผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะอยู่เรื่อย ๆ)
จนมิลค์เริ่มหงุดหงิด


เว้ย!!! พี่วิวนี่เอาสูตรมิลค์ไปแล้ว ไปแน่บเลยนะ

วันอาทิตย์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

เจอตัวแล้ว...ตั๊บแก


มิลค์หลังจากที่เราฟังเสียงมานานแล้ว

และ..แล้วอี๊เพนก็ได้เจอตัวจริงอยู่ตรงเพดานตรงที่จอดรถน่ะแหละ

เลยเก็บรูปมาฝากกัน ไม่กล้าเข้าไปถ่ายใกล้ๆ กลัวมันกระโดดเกาะ...อะจึ๋ย!!!

วันอังคารที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

วันจันทร์ที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

วันเกิดอี๊เพน

อี๊เพนดีใจมากที่หลาน ๆ โทรมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์
น้องพัทธ์โทรมาตอนเย็น บอกว่าสุขสันต์วันเกิดนะคร๊าบ พร้อมกับร้องเพลงตบท้าย อี๊เพนก็เลยขอของขวัญวันเกิดจากพี่พัทธ์ด้วยการลดน้ำหนักเป็นของขวัญ 5 โล พี่พัทธ์รีบถามทันทีว่าโกเพนกลับบ้านเมื่อไหร่ อี๊เพนบอกว่าสิ้นเดือนพัทธ์บอกว่าไม่น่าจะถึง 5 โลพร้อมกับบอกว่า ได้เท่าไหร่ก็เอาเท่านั้นนะโกเพน...แหม..พัทธ์ตั้งใจอย่างนี้โกเพนก็ปลื้มแล้วคร๊าบ
ซักพักพี่นัทธ์โทรมาบ้าง บอกว่านี่นัทธ์นะ..ตะกี้พัทธ์ "สุขสันวันเกิดครับ" สั้น ๆ แต่ซาบซึ้งครับพี่น้อง
นั่งรอโทรศัพท์หลานตัวเล็กอยู่ เสียงโทรศัพท์ก็ดัง..พออี๊เพนกดรับสาย เป็นเสียงอี๊ฐาฝากข้อความแฮปปี้เบิร์ดเดย์มาตามสาย แหมอี๊ฐานี่ทันสมัยจริง ๆ ฝากการ์ดอวยพรเป็นเสียงตามสาย เออ..กู๋ษิตก็โทรมาด้วยนะ
อี๊เพนนึกว่าจะรอเก้อซะแล้ว ก็เลยนั่งพิมพ์เรื่องดรีมเวิร์ลไปพลาง ๆ ปรากฏว่าโทรศัพท์จากมิลค์มาพร้อมกับเสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์...แหม...เพลงนี้ช่างเพราะจริงๆ ไม่มีใครร้องประสานเสียงเพราะเท่ามิลค์กับพี่วิวอีกแล้ว... แถมฝากส่งข้อความไว้ใน Blog ว่า love โอ้โหอี๊เพนสุดจะปลื้ม แม่บอกว่ามิลค์ให้แม่เขียนว่า ขอให้มีความสุข เป็นที่รักของหลานทุกคนนะ และย้ำว่าทุกคน 555

รักหลานทุกคนมาก ๆ จ้ะ

ปล..หากอี๊เพน - โกเพนลืมวันเกิดของใครไป ไม่ได้โทรไปตรงวันต้องขอแก้ตัวใหม่ปีหน้านะจ๊ะ

เมื่อพวกเราบุกดรีมเวิร์ล ตอน 4 (ลุยหิมะ)








หมูสไลด์เดอร์




ลุยหิมะ

พวกเรารอเลือกเสื้อและรองเท้ากันอยู่นาน เพราะพี่พัทธ์หารองเท้าบู๊ทไม่ได้ "มันติดขาอะโกเพน" โกเพนก็เลยบอกคนหยิบว่าเอาเบอร์ใหญ่ที่สุดมาเลย..สุดท้ายก็ใส่ได้ เฮ้อ...

แต่น้องมิลค์ต้องเอาเสื้อ 2 ตัวเพราะเป็นเด็กหญิงผอมเพรียวเลยขี้หนาว ส่วนพี่พัทธ์สบายมากเพราะไขมันเยอะ...ตอนเข้าไปก็กะกันว่าจะอยู่ให้คุ้มเชียวเพราะค่าตั๋วที่เข้าใบละตั้ง 150 บาทส่วนพี่วิวและน้องมิลค์ได้บัตรเด็กราคา 120 บาท...จัดไป

เอาเข้าจริงอยู่ได้แป๊บเดียวเพราะมันเย็น.น.นน..มากพี่พัทธ์คิ้วเป็นหยดเหมือนน้ำแข็งเลย
เวลามันอยู่ตอนที่ลากเบาะขึ้นไปลื่นลงมา พี่นัทธ์ พี่วิว พี่พัทธ์ เล่นกันไปคนละ 3 รอบ ส่วนอี๊เพนรอบเดียวก็พอแล้ว มันกลัวหน้าคว่ำเพราะลื่นลงมาอย่างเร็วอะ ต้องมีคนคอยเบรคอยู่ข้างล่างลงเร็วแค่ไหน ก็แค่จับภาพไม่ทัน จับภาพพี่พัทธ์ทันอยู่คนเดียวอี๊เพนอยากจะตั้งชื่อว่า...
หมูสไลด์เดอร์ (พัทธ์อย่าโกรธโกเพนนะ...แซวเล่น)...

ส่วนมิลค์หนีไปถ่ายรูปที่บ้านน้ำแข็งกัน 2 คนกับแม่ (ดูรูป)



พัทธ์เตรียมพร้อมแล้ว


ขาขึ้น..แต่พัทธ์บอกว่าพัทธ์ไม่ชอบเลยเพราะมันเดินขึ้นเหนื่อย...เฮ้อ... อยากเล่นก็อยากแต่ขี้เกียจลากน่ะสิ



3 นักลื่นเตรียมพร้อม

เมื่อพวกเราบุกดรีมเวิร์ล ตอน 3 (พี่วิวกอดผิดคน)


พี่วิวทำเป็นหัวเราะแก้เขิน 555








พี่วิวกอดผิดคน
ระหว่างทางที่เดินไปเป้าหมายใหญ่ของพวกเรา คือ แดนหิมะ พี่วิว พี่นัทธ์ พี่พัทธ์ น้องมิลค์ก็หยุดยืนดูเขาเล่นมายากลปรากฎว่า พี่วิวหัวเราะเพลินจนถึงกับกอดคอเด็กผิดคน (ดูรูปประกอบนะ) ตลกมาก อี๊เพนยืนมองอยู่ตั้งนาน และก็ลืมแซวไปเลยหละวันนั้น


เมื่อพวกเราไปบุกดรีมเวิร์ล ตอน 2 (บ้านผีสิงห์!)

พี่วิวกำลังแสดงท่าทางว่า "มิลค์กอดอย่างแน่นเลยครับ"




แม่กำลังเช็คอัตราการเต้นของหัวใจอยู่






บ้านผีสิงห์ !!!!
พวกเราเดินมาถึงบ้านผีสิงห์ ตื่นเต้นกันใหญ่โดยเฉพาะ “น้องมิลค์” ของเรากะดี๊กะด๊าอยากเข้าไปเยี่ยมชมเป็นอันมาก อี๊เพนก็เลยให้เงินไปซื้อตั๋วเข้าทัวร์บ้านผีสิงห์ ส่วนพวกเราคนโต ๆ นั่งรอกันอยู่ข้างนอก ผ่านไปพักนึง พี่นัทธ์จูงเด็กหญิงมิลค์ออกมาพร้อมทั้งน้ำตา พอเดินมาถึงที่แม่นินั่งอยู่ก็ถามกันว่าเป็นอะไร มิลค์สะอื้นพร้อมกับบอกว่า “มิลค์กลัว ฮือ ฮือ ฮือ” แม่นิก็เลยปลอบอยู่พักนึงและก็หันมาบอกอี๊เพนว่า ใจเต้นแรงจนใจแทบจะกระเด็นออกมาเต้นอยู่ข้างนอก (ตึ้กตัก..ตึ้กตัก..) อี๊เพนอดไม่ได้ก็เลยบอกว่า “ตอนจะไปเหมือนไก่จะบิน” มันเป็นอย่างนี้นี่เอง 555
โปรดติดตามตอนต่อไป...

สุขสันต์วันเกิดนะ อี้เพน


สุขสันต์วันเกิดอี๊เพน ขอให้อี๊เพนพบแต่สิ่งดี ๆ ในชีวิต
มีความสุขมาก ๆ เป็นที่รักของหลาน ๆ ทุกคน นะ
มิลค์คิดไม่ออกแล้ว...
(แม่เล่าว่า..มิลค์ย้ำว่าหลานทุกคน..อันนี้อี๊เพนแอบมาเขียนเพิ่ม 555)

เมื่อพวกเราไปบุกดรีมเวิร์ล

ก่อนหน้าเปิดเทอมไม่นาน พวกเราประกอบด้วย โกนิ อี๊เพน น้าปุ๋ม พี่นัทธ์ พี่วิว พี่พัทธ์ และน้องมิลค์ ไปบุกดรีมเวิร์ลกัน “มันมาก” ครับพี่น้อง

เข้าบ้านยักษ์
เริ่มต้นด้วยการเข้าบ้านยักษ์ ข้าวของเครืองใช้ต่าง ๆ ล้วนขนาดยักษ์ ๆ ทั้งนั้นช้อนกินข้าวก็อันเท่าตัวน้องมิลค์ ขนาดพี่พัทธ์ที่ว่าตัวยักษ์ที่สุดในทีมพวกเราแล้ว ของต่าง ๆ ในบ้านก็ยังใหญ่อยู่ดีไม่เชื่อดูจากรองเท้าที่พี่พัทธ์สวมก็ได้ เก้าอี้โยกตัวบะเริ่มเทิ่มเลย โต๊ะกินข้าวก็ตัวใหญ่ยักษ์จริง ๆ
เสร็จจากบ้านยักษ์ พวกเราก็เดินชมเส้นทางระหว่างทางไปยังเป้าหมายของเรา ระหว่างทางมีแต่ร้านหลอกเด็กให้เล่นเกมส์ปาลูกโป่งบ้าง โยนห่วงบ้าง ชู๊ตลูกบาสบ้าง เพื่อแลกกับตุ๊กตาตัวใหญ่แต่ทีมของเราก็ไม่หลงกลเพราะมันยากและหลอกกินตังค์เด็ก ๆ ทั้งนั้น




รองเท้ายักษ์

โต๊ะขนาดนี้จะนั่งยังไงเนี่ย





ยักษ์เล็กใส่รองเท้ายักษ์ใหญ่





ช้อนใหญ่อย่างนี้..แล้วมิลค์จะกินไงดีอะ






โปรดติดตามต่อ...

วันเสาร์ที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ไปเที่ยวสวนสัตว์เขาเขียว ชลบุรี




เช้าวันหนึ่ง ณ วันที่ 2 พ.ค. 2552

มิลค์กับพี่พัทธ์ พี่นัทธ์ และพี่วิว แม่ อี๊เพน อี๊ฐา น้าปุ๋ม น้าวัฒ ได้ไปเที่ยวสวนสัตว์เขาเขียว..ฟรีด้วย น้าวัฒบอกคนที่เก็บค่าผ่านประตูว่า "แขกคุณอ้อม" ทำให้พวกเราผ่านประตูไปเลย ดู๊ทำๆๆๆ ได้เห็นพี่ช้างบิลลี่ นั่งเก้าอี้ และลิงชิมแปนซี ชื่อว่าสุริยาซะด้วย ได้ถ่ายรูปกันพี่สุริยานั่งตักพี่นัทธ์ เจอเสือขาวขี้ในน้ำ แถมอีกตัวก็ดันกินน้ำที่อีกตัวขี้ลงไป โธ่เอ๋ย ไม่เหม็นมั่งเหรอะ กินไปได้...
เจอเสือดาว เห็นสิงห์โตนอนหงายอยู่เหมือนแมวเลย

เข้าไปดูนกเพนกวิน แต่เขาหลอกเรา บางตัวดันเป็นรูปั้นนกเพนกวิน แถมเขาเปิดแอร์กี่ให้มันแทน มิลค์และพี่พัทธ์เห็นยีราฟ แล้วสงสัยว่าทำไมมันคอยาวจัง และทำไมมันถึงมีจุด ๆ อย่างนั้น