บันทึกเรื่อง"รัก รัก": อี๊เพน...เจ๊ใหญ่

วันอาทิตย์ที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

อี๊เพน...เจ๊ใหญ่

รักอี๊เพน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

บันทึกเรื่อง"รัก รัก"

เรื่องราวของคนในแต่ละวันที่ผ่านไป ล้วนมีความหมาย บ้างเป็นความทรงจำที่ดี บ้างเป็นเรื่องไม่อยากจำ แต่ละบท แต่ละตอนนั้นอาจเป็นบทเรียนสำหรับวันข้างหน้า เป็นยาชูกำลัง รวมทั้งเป็นภูมิคุ้มกันของชีวิต

ความสุขเล็ก ๆ สิ่งละอันพันละน้อยต่าง ๆ เรามักจะหลงลืมไปเพราะคนเราต้องเจอะเจอกับสิ่งใหม่ ผู้คนใหม่ อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เวลาที่นึกย้อนไปหาวันแห่งความสุขเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก หรือนึกทบทวนถึงเรื่องดี ๆ มักเป็นเวลาวันว่าง ๆ หรือเมื่อต้องเจอะเจอเหตุการณ์ที่ละม้ายคล้ายกับที่เคยเจอมาก่อน เช่น ได้กินอาหารรสชาดเดียวกับที่แม่ทำ ได้กลับไปเห็นสถานที่คุ้นเคยสมัยที่ถอดเสื้อเดินโทง โทง เป็นต้น

แต่หลายครั้งที่นึกไม่ออกว่าเหตุการณ์ ณ ตอนนั้นเป็นเช่นไร ฉันเขียน blog นี้ไว้อ่านเองเพื่อเก็บความทรงจำที่ดีเกี่ยวกับคนที่ฉันรัก บ้านที่ฉันรัก รวมทั้งประเทศที่ฉันรัก เก็บเอาไว้อ่านเมื่อยามคิดถึง

แค่เพียงวันแรกที่เขียนถึงหลานสาวสุดที่รัก ฉันยังอ่านแล้วอ่านอีก เออหนอ...แล้วฉันก็ค้นพบความสุขอีกครั้งในวันหยุดว่าง ๆ (ซึ่งนาน ๆ จะมีสักครั้ง)

เขียนเมื่อ ตุลาคม 2551