กระถางล้างตีน

ก่อนอื่นต้องขอโทษคนอ่านก่อนจ้ะ เพราะใช้คำว่าตีนไม่สุภาพ แต่เป็นคำไทยโบราณนะจ๊ะ

แต่มันเป็นคำศัพท์ที่เรียกอย่างนี้จริง ๆ จ้ะ

มิลค์..ตอนเด็ก ๆ ที่บ้านเพชรของเราไม่ค่อยมีใครใส่รองเท้า ส่วนใหญ่เดินเท้าเปล่า ๆ กัน

ขนาดแม่ อี๊เพน อี๊ฐาไม่โรงเรียนยังไม่ใส่รองเท้ากันเลย เพราะเพื่อน ๆ ในโรงเรียนไม่มีใครใส่กัน

เวลาที่จะไปบ้านใคร หรือขึ้นไปบ้านใครก็ต้องล้างเท้าก่อน

วิธีการ

ก้าวลงไปยืนอยู่ตรงก้อนหินตรงกลาง (ดูรูป) แล้วใช้เท้าวักน้ำขึ้นมา

และถู ๆ เพื่อให้ขี้ดินหลุดจากเท้าเรา เมื่อสะอาดดีแล้วก้าวออกมา

เช็ดผ้าขี้ริ้วอีกครั้งก่อนขึ้นบ้านคนอื่นเขา

และเมื่อตอนเด็กที่โรงเรียนคนที่ถูกทำโทษต้องถ่าย"กระถางล้างตีน"

คือ การทำความสะอาดและเติมน้ำใหม่เข้าไป (น้ำในกระถางล้างตีนนั้น สกปรกและเหม็นมากค่ะ)

อยู่ที่บ้านเรา แม่กับอี๊เพนจะต้องช่วยกันล้างกระถางล้างตีนเฉลี่ยอาทิตย์ละครั้ง

โดย ต้องยกก้อนหินตรงกลางออกมาก่อนและค่อย

ยกกระถางขึ้นแล้วอี๊เพนคอยดันด้านหลังของกระถางไว้เพื่อเทน้ำเก่าออกไป

ส่วนแม่จะเอาน้ำที่ซักผ้าแล้ว (เป็นการประหยัดน้ำ) ใส่กระป๋องสาดเข้าไปที่กระถางล้างตีน

เมื่อสะอาดแล้วค่อยวางกระถางลง แล้วยกก้อนหินที่เป็นแท่นยืนใส่ลงตรงกลางกระถาง

จากนั้นค่อยหิ้วน้ำเทใส่ลงไปให้เต็ม หรือท่วมหินตรงกลาง

ถึงแม้ว่าเราจะต้องเป็นคนล้างกระถางล้างตีน แต่ข้อดีคือ เราได้ล้างเท้าของเราคนแรกที่มีการเปลี่ยนน้ำจ้ะ

ไม่เชื่อลองถามแม่ดูว่าจริงไหม